- zdziwić się
- zdziwić się {{/stl_13}}{{stl_7}}'zareagować na coś zdziwieniem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zdziwiłem się, gdy zobaczyłem cię tutaj. Zdziwiło go świadectwo córki. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zdziwić się
Look at other dictionaries:
zdziwić — dk VIa, zdziwićwię, zdziwićwisz, zdziw, zdziwićwił, zdziwićwiony «sprawić, że ktoś się dziwi, wprawić w zdumienie» Zdziwiło mnie twoje zachowanie. Nic nie mogło go zdziwić. zdziwić się «odczuć, okazać, że coś jest dziwne, zaskakujące,… … Słownik języka polskiego
zdziwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zdziwićwię, zdziwićwi, zdziwićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować, że ktoś się dziwi; wprawić w zdumienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdziwiła ją wizyta przyjaciółki. Twój list na pewno go zdziwi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdziwienie — n I 1. rzecz. od zdziwić. 2. «stan człowieka, który się czemuś dziwi, który się zdziwił» Miłe, przykre, niebotyczne zdziwienie. Oniemieć, osłupieć ze zdziwienia. Patrzeć, słuchać ze zdziwieniem. Dowiedzieć się czegoś ku swojemu zdziwieniu.… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
duży — duzi, większy 1. «wielki, znaczny pod względem rozmiarów, kształtu, ilości, siły» Duży dom, las, ogród, majątek. Duży kawał czegoś. Duże koszty produkcji. Duży nakład, procent, wybór. ∆ Duża czarna «duża filiżanka czarnej kawy, duża porcja kawy»… … Słownik języka polskiego
